Depresja w okresie dorastania
Spis treści
Depresja w okresie dorastania to nie „burza hormonów” ani „gorszy humor”. To realne cierpienie, które często długo pozostaje niewidoczne – bo młody człowiek nie potrafi o nim mówić, a jego emocje wyrażają się nie w słowach, lecz w zachowaniu.
Czasem to wycofanie z życia, zamykanie się w pokoju, drażliwość, utrata zainteresowań, problemy ze snem, a czasem po prostu – obojętne „nie wiem” na każde pytanie.
Co możesz zrobić jako rodzic?
Nie musisz być terapeutą. Wystarczy, że będziesz bezpieczną przystanią.
Nie zawsze wiemy, co powiedzieć – i to w porządku. W depresji najważniejsze nie są idealne słowa, lecz obecność i akceptacja.
Zamiast długich rozmów spróbuj krótkich, prostych komunikatów:
„Jestem tu, kiedy będziesz chciał porozmawiać.”
„Nie musisz nic udowadniać.”
„Widzę, że ci trudno – ale nie jesteś z tym sam.”
Co naprawdę pomaga?
Codzienna obecność bez presji.
-Nie naciskaj na rozmowę. Zamiast tego – usiądź obok. Zainteresuj się jego światem. Czasem wspólne obejrzenie filmu, spacer lub granie w grę otwierają więcej niż tysiąc pytań.
Ustal rutynę i drobne cele.
-Depresja zabiera poczucie sensu i sprawczości. Pomóż młodej osobie odzyskać rytm – stałe godziny snu, krótkie aktywności, nauka w małych porcjach.
Każdy mały krok to sukces – nawet wyjście z łóżka, prysznic, krótki spacer.
Zadbaj o ciało – to też psychika.
Regularny sen, posiłki i ruch mają ogromne znaczenie dla pracy mózgu i nastroju.
Niech aktywność będzie przyjemnością, a nie obowiązkiem – np. spacer z psem, taniec, jazda na rowerze.
Unikaj ocen i porad typu „weź się w garść”.
Depresja to nie lenistwo. Młody człowiek naprawdę nie ma zasobów, by „chcieć bardziej”.
-Zamiast tego powiedz: „Wiem, że to trudne. Spróbujmy dziś razem znaleźć coś małego, co poprawi ci humor.”
Szukaj profesjonalnej pomocy.
Jeśli widzisz, że smutek trwa dłużej niż dwa tygodnie, pojawia się apatia, myśli rezygnacyjne lub autoagresja – nie czekaj.
Skontaktuj się z psychologiem, psychiatrą dziecięcym lub ośrodkiem wsparcia. Leczenie depresji naprawdę działa, ale potrzebna jest wczesna reakcja i zrozumienie.
Zadbaj też o siebie.
Rodzic dziecka w depresji często czuje bezradność i zmęczenie. To naturalne.
Szukaj wsparcia – u specjalisty, w grupach dla rodziców, w rozmowie z bliskimi. Nie da się pomóc z pustego kubka.
Nie musisz wiedzieć wszystkiego. Wystarczy, że będziesz.
Twoja obecność, spokój i zrozumienie są dla nastolatka tym, czym światło latarni w burzową noc – wskazują, że można wrócić.
Jeśli czujesz, że twoje dziecko zmaga się z obniżonym nastrojem, apatią, lękiem lub myślami rezygnacyjnymi – nie zostawaj z tym sam. Skontaktuj się z psychologiem i umów się przez booksy.
Wczesna pomoc ratuje zdrowie i życie.